πραιτωρικός

και πραιτορικός και πραιτωριακός και πραιτοριακός, -ή, -ό, Ν

1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στον πραίτωρα

2. φρ. «πραιτωρικό [ή πραιτορικό] δίκαιο»

ρωμ. δίκ. το δίκαιο που αναπτύχθηκε από τις εκάστοτε αποφάσεις και τα διατάγματα τών πραιτώρων.

[ΕΤΥΜΟΛ. < λατ. praetoricius < praetor (βλ. λ. πραίτωρ)].